Ik heb lang gedacht dat zichtbaar worden niks voor mij was. Dat het een soort een ego dingetje was, van: kijk mij nou eens goed zijn... of een verkooptruc. Terwijl het in werkelijkheid gaat over bijdragen. Over durven delen wat waardevol is. En wat je ervoor terugkrijgt is groter dan je denkt: vrijheid. Vrijheid om jezelf niet langer in te houden. Om mensen aan te trekken die bij je passen omdat jij jezelf durft te laten zien. Het is jezelf toestaan om te delen. Te creëren. Te voelen dat je iets te brengen hebt. Na de scheiding van de vader van mijn kinderen en het overlijden van mijn huidige partner, voelde ik, naast de pijn, ook de magie van leven. Het besef dat we hier zijn, nu, en dat dát op zich al een wonder is. En dat het zonde zou zijn om me te blijven verstoppen.
De manier waarop we informatie verzamelen verandert razendsnel. We zijn steeds minder afhankelijk van grote instellingen en leren juist steeds vaker van mensen die zich al jaren verdiepen in een onderwerp. Ervaringsdeskundigen dus.
Hoe mooi is het als jij jouw kennis kunt delen? Wanneer jij je al jaren hebt verdiept in een onderwerp dan ben je goud waard voor iemand die net begint. Ik hou ervan, mensen die hun passie met eigenheid laten zien.
En precies daarom is het zo belangrijk om jezelf te laten zien. Kennis ligt voor het oprapen. En er zijn meer mensen die zich met hetzelfde bezighouden, maar niemand doet het zoals jij. Jouw verhaal met jouw toon en jouw energie. Met video kun je dat perfect laten zien.
Ook jij kunt goed op camera verschijnen. Echt waar! Ik vond mezelf verschrikkelijk op beeld. En toch sta ik er nu met vertrouwen. Omdat ik een paar dingen ben gaan zien, snappen en oefenen.
'Alsof het niks is' voelt voor mij als de perfecte naam. Want dat is precies wat ik je wil laten ervaren:
dat het filmen van jezelf licht, leuk en ontspannen mag zijn; alsof het niks is.
En tegelijk… weten we allebei: het ís niet niks. Want 'ja hallo, 'even' een paar video’s van jezelf opnemen?' Dat klinkt simpel, maar video spiegelt genadeloos je oneffenheden, je onechtheid, je twijfels, je aanpassingen...
Als je met compassie durft te kijken, niet alleen naar hoe je overkomt, maar naar wie je bent op beeld, wat je te brengen hebt en wat jou jou maakt, dan voel je het verschil. Dan denk je: ja, dát ben ik. En dan voelt het moeiteloos en vrij, alsof het niks is en tegelijk: álles.
Ik stond jarenlang achter de camera, regie, interviews, licht, geluid, monteren...
En toen ging ik mezélf filmen. Ik vond het super confronterend, stom, nep, lelijk, was veel te perfectionistisch. Bang voor oordelen, nooit goed genoeg. Maar ik ging het toch doen. En dat veranderde alles. Ik kwam er achter dat niet zichtbaar durven zijn te maken heeft met onbewuste patronen en overtuigingen over jezelf.
Ik ben al 20 jaar filmmaker (ziezomedia.nl) en regisseur van events en vooral: iemand die weet hoe ongemakkelijk het voelt voor de camera én hoe bevrijdend het voelt als je je zichtbaarheid niet meer uitstelt.
Dus nee, ik leer je geen trucjes. Ik deel je mijn kennis over een goed shot, hoe jouw inhoud goed overkomt en ik help je ontdekken hoe zichtbaar zijn voor jou kan werken. Lichter. Losser. Eerlijker. En dat geeft je zoveel meer dan een paar mooie video's.
